Титан Прометей стал защищать простых людей, вдохнул им надежду, похитил из горна своего друга божественный огонь для людей. Он научил их всему, что облегчает горести жизни и делает ее счастливее и радостнее.
Н.А. Кун, "Легенды Греции", стр.91
Часта так у жыццi бывае,
У гора просты люд трапляе.
Iх станавiлi на каленi
А ратавау Хрыстос i Ленiн
Так было у пачатку века,
Не цанiлi чалавека,
Зноу цяпер настау той час:
Наш Прэзiдент - ратуе нас!
Вырас ты з глыбiнь народа!
Вось цяпер, у пачатку года,
Заклiкаеш да работы, -
У нас з табой адны заботы!
Ты наш кроуны, ты нам блiзкi,
Мы з табой з адной калыскi,
Адна мацi нарадзiла,
Як у поле жаць хадзiла.
Адна мацi гадавала,
Бяда-гора спавiвала,
Праца сiлу гартавала,
Дык няужо вам гэта мала?
Зямля-мацi узрасцiла,
Такой сiлай надзялiла,
Што даецца раз у век!
Прамэтей ты, - Чалавек!
I гаворыш ты на дзiва
Каротка, ясна i праудзiва!
У выступленнi ясна бачу
I праблемы, i задачу.
Ты наш родны, самы-самы,
Сам прыгожы i з вусамi.
Прэзiдэнт ты наш найпершы,
Табе слава, песнi, вершы.
Стихотворение печатается по изданию Полоцкого ПП "Спадчына Ф.Скорины", 1997 г.